سیستم نگهداری و تعمیرات بهبود

پیلهای خورشیدی

 موضوع شرح- 1-1-3

فتوولتاییک تنها فناوری موجود برای تبدیل مستقیم نور خورشید به الکتریسیته است. پیلهای خورشیدی فتوولتاییک شامل دیودهایی میباشند که از مواد نیمهرسانا قرار داده شده میان دو لایه تماس الکتریکی ساخته شدهاند و زمانی که نور خورشید توسط نیمهرسانا جذب میشود الکترونها و حفرههایی تولید میکند که توسط دیود از یکدیگر جدا شده، به نقاط تماس متفاوتی برای ایجاد جریان رخنه میکنند. به صورت تئوری همه اجزای یک طیف مرئی، از نزدیک زیر قرمز تا فرابنفش قابل مهار هستند و طیفی از نور که میتواند به صورت موفقیتآمیز توسط سلول خورشیدی به الکتریسته تبدیل شود، وابسته به نوع و آرایش مواد به کار رفته است. پیلهای خورشیدی مدتی است برای تولید الکتریسیته در موقعیتهای معینی مانند خانهها و مناطق دور یا رادارهای دارای وضعیتی رقابتی وجود دارند، ولی مشکلی اساسی آنها که کاربرد وسیعتر آنها را دچار مشکل میکند، هزینه بالا و کارایی پایین جهت تبدیل نور خورشید به الکتریسیته است، که محدودیت اساسی این بخش میباشد. بنابراین عوامل اصلی در فناوری پیلهای خورشیدی، کاهش هزینهها و افزایش کارایی است. پیشرفتهای فناوری نانو میتواند راهحلهایی را برای هر دو مشکل توسط توسعه فناوریهای موجود یا کمک به جایگزینی آنها با یکدیگر ارایه دهد.

3-1-2 -خواص و کاربردها

کاهش هزینههای پیلهای خورشیدی هم از طریق استفاده از مواد ارزانتر و هم با طراحی فرآیندهای تولیدی ارزان قیمتتر قابل دستیابی است درحالیکه کارایی وابسته به توان سلول خورشیدی برای جذب و تبدیل هر چه بیشتر نور دریافت شده میباشد. شرکت دادن فناوری نانو در نیازهای آتی در وهله اول به نسبت وسیع سطح به حجم مربوط میشود که با استفاده از نانو فناوری قابل دست یابی است. پیلهای خورشیدی سیلیکونی (بلوری)، که هماکنون حدود 90 درصد از بازار فتوولتاییک محسوب میشوند دارای دو نوع هستند تک بلوری و چند بلوری . نوع اول بالاترین کارایی را دارا میباشد (تقریباً 25 درصد از محصولات تجاری و 25 درصد محصولات درون آزمایشگاهی)، اما همان طور که ذکر شد این نوع گرانقیمت است، اغلب به این دلیل که نیازمند مواد خالص نیمههادی است که برای تراشههای کامپیوتری نیز به کار میرود. انواع دوم ارزان قیمتتر هستند ولی به دلیل بینظمی در ماتریس بلوری، کارایی آنها به نسبت انواع سیلیکون بلوری پایینتر است. تحقیقات روی مواد آلی و معدنی دیگر، برای غلبه بر چنین مسایلی همچنان ادامه دارد و فهرستی از انواع گوناگون فناوریهای پیلهای خورشیدی موجود و یا در حال توسعه و خواص مرتبط با آنها به طور مختصری در زیر شرح داده میشود. • فیلمهای نازک. پوششهای فعال فیلمهای نازک را روی زیرلایههای مختلف (چه سخت و چه انعطافپذیر) به کار میبرند. سیلیکون آمورف مادهای است که هماکنون بیشترین کاربرد را دارد و این پیلهای خورشیدی در مقایسه با سلولهای بلوری قیمت کمتری دارند، به این دلیل که به مقدار کمتری از مواد فعال نیاز دارند. با این حال کارایی آنها (هماکنون 8 در صد برای سیلیکون) بسیار پایین است. مواد دیگر مورد استفاده برای فیلمهای نازک دیسلنیدایندیوم مس (CIS یا همراه گالیوم: GlGS )و تلورید کادمیوم (CdTe )هستند. پیلهای خورشیدی فیلم نازک موجود در سال 2003 سهمی در حدود 6 درصد از بازار را در اختیار داشته اند.

• پیلهای خورشیدی حساس شدة با رنگ (گراتزل). این پیلها نور خورشید را با مکانیسمی شبیه آنچه در گیاهان اتفاق میافتد به انرژی تبدیل میکنند و از تراشهها ساخته شدهاند. از موادی با خلوص کم و فرآیندهایی کم هزینه به دست میآیند . الکترونها بوسیله جذب نور در یک رنگینه تولید میشوند و متعاقباً به نانوساختار TiO2 منتقل میشوند. بازدههای به دست آمده در سطحی پایین است (در مدلهای تجربی 10 در صد) و مشکلاتی در مورد قدرت آنها وجود دارد چرا که انتقال الکترون نیازمند حضور یک الکترولیت است. با این حال قیمت آنها حدوداً 60 درصد کمتر از سلولهای سیلیکونی اصلی است و بازاری رو به رشد برای آنها انتظار میرود.

• پیلهای پلیمری. پلیمرهای آلی خاصی (مانند پلیفنیلنوینیلن) که دارای خصوصیات نیمهرسانایی هستند، در این سلولها به عنوان لایههای فوق نازک به کار میروند. تولید این سلولها ارزانقیمت است، اما مشکل کارایی پایین و حساسیت به هوا و رطوبت دارند.

• پیلهای خورشیدی چند اتصالی

. پیلی با ساختار چندلایه متشکل از لایههای متوالی از مواد نیمهرسانای مختلف (با شکافهای مختلف) روی یک زیرلایه میباشد که جذب طول موجهای مختلف را ممکن می سازد. در آزمایشگاه یک پیل خورشیدی سه اتصالی به بازدهی برابر 34 درصد رسیده است. این پیلهای خورشیدی نسبتاً گران هستند و میتوانند در کاربرد های نادر مورد استفاده قرار گیرند (مثلاً سیستمهای تأمین انرژی ماهوارههای فضایی). نقاط کوانتومی، لایه کوانتومی (نانولایه)، نانولولههای کربنی و فلورینها، نانوسیمها و درختسانها نیز به عنوان موادی برای پیلهای خورشیدی مورد توجه میباشند. فناوری نانو در حال حاضر کاربرد محدودی در پیلهای خورشیدی دارد و بیشتر فعالیتها در مرحله تحقیقات ابتدایی قرار دارد. با این حال بر اساس نظر متخصصان، انتظار میرود فناورینانو نقش فزایندهای در سالهای آتی ایفا کند. شرکت فناوری نانو در این زمینه از طرق زیر خواهد بود:

• ارتقای فیلمها، لایهها و سطوح نازک

• کاربرد نانوذرات برای افزایش سطح تماس

• استفاده از مواد نانوبلوری

• توسعه مواد جدید

سطوح و لایههای فیلم نازک نانومقیاس پرکاربردترین و وسیعترین فناوری مورد استفاده برای کاربردهای پیلهای خورشیدی است که پس از مواد نانوبلور و نانوذرات قرار دارد. متخصصان بر این عقیده هستند که این سه فناوری باید در ده سال آتی پیشرو باشند و پس از آنها پیلهای خورشیدی حساس شده با رنگ (گراتزل) قرار میگیرد. نقاط کوانتومی، لایه کوانتومی (نانولایه)، نانولولههای کربنی و فلورنها توجه ویژهای را میطلبند اما در حدود یک سوم از متخصصان بر این عقیدهاند که هنوز برای پیشبینی اینکه کدام فناوریها بیشترین تأثیررا خواهند داشت زود است. با این حال، انتظار میرود نقاط کوانتومی توجه ویژهای را به خود جلب کنند0 چرا که پیشبینی میشود آنها به لحاظ کارایی بهترین باشند. با آرایش دادن لایههای چند گانه نقاط کوانتومی تنظیم شده جهت جذب طول موجهای مختلف می توان به کارایی نهایی حدود 86 درصد به صورت تئوری دست یافت. نقاط کوانتومی همچنین دارای امتیاز قابلیت جایگزینی روی ماتریس های صلب علاوه بر مثلاً پایههای پلیمری رسانای الکتریکی برای تهیه پیلهای خورشیدی انعطاف پذیر، هستند. پیلهای خورشیدی میتوانند کاربردهای مختلفی در بخشهای مختلف بازار از قطعات ارزانقیمت کممصرف و فراگیر (مانند نشانگرهای RFID (گرفته تا کاربردهای پرمصرف مناسب برای پاسخ به تقاضاهای بالاتر انرژی داشته باشند 0درجه موفقیت آنها از همه بیشتر به غلبه بر دو محدودیت فوقالذکر یعنی هزینهها و کارایی وابسته است. کلیه تحقیقات تحقیق وتوسعه در این زمینه تلاش دارد تا در رسیدن به این دوهدف یاری رساند. 3-1-3 -افق توسعه کاربردها خاصیت بخشی، طراحی و تولید مواد، زمینهای زیربنایی از تحقیقات خواهد بود که کلیه مراحل توسعه را تا سال 2015 جهت ارتقای کارایی های فتوولتاییک، در وهله اول و پایداری پس از آن، پوشش خواهد داد. هماکنون فعالیت روی سلول خورشیدی مرتبط با فناوری نانودر مرحله تحقیقات کاربردی یا مقدماتی ضرورت مییابد مگربرای فیلمهای نازک و سلول های الکترولیتی و رنگینهای که مدتی است به مرحله کاربرد تجاری خود دست یافتهاند. پیشبینی میشود تا سال 2010 ،عملاً کلیه پیلهای فوق الذکر، که هماکنون به مرحله تحقیق و توسعه کاربردی دست یافته اند در کاربرد تجاری اولیه قرار گیرند. این در حالی است که انتظار میرود پیلهای خورشیدی فیلم نازک تا آن زمان در اولین مرحله تولید انبوه خود قرار گرفته باشند. درسال 2015 ،پیلهایی که از مواد نانوبلوری در ترکیباتشان استفاده شده است به دنبال پیل های نانوفیلم های نازک به مرحله تولید انبوه دست خواهند یافت. پیش بینی می شود پیل های رنگینهای و الکترولیت مبنا که حضور آن در بازار در مقیاس کوچک از سال 2005 دیده می شود تا سال 2015 نیز به مرحله تولید نهایی دست نیافته باشند. پیلهای خورشیدی مبتنی بر نقاط کوانتومی در سال 2015 همچنین با تأخیر فاز بیشتری به کاربرد تجاری دست خواهند یافت با این حال چنانچه پیشتر توضیح داده شد، این سلولهای کوانتومی، نویدبخش کارایی تئوری در بالاترین حد خود خواهند بود و میتوان آنها را برای جذب طول موجهای معینی از نور تولید نمود. جذابیت این سلولها بسیار بالاست. تصویر کلی از موقعیت توسعه کاربرد فناوری پیلهای خورشیدی در سال 2015 در شکل زیرآمده است.

3-1-4 -چالشها، موانع، گلوگاه ها

چنانچه پیشتر بارها خاطر نشان شد. چالشهای عمده برای فناوری پیل های خورشیدی، کاهش هزینههای تولید است که باید با فرآیندهای سازگار و غیر صدمه زننده به محیط و نیز افزایش کارایی تبدیل انرژی همراه باشد. علاوه بر اینها باید این نکته اضافه شود که نیاز زیادی به ارتقای اعتمادپذیری و افزایش طول عمر پیل ها وجود دارد. فناوری نانوچنانکه گفته شد ، برای دستیابی به این اهداف بسیار مفید است. افزایش کارایی و کاهش هزینه، احتمالاً به عنوان نتایِج زمینههای جداگانه تحقیق و توسعه حداقل در آینده نزدیک گسترش خواهند یافت و هزینه های تولید مواد معینی را کاهش میدهند و راهکارهای جدیدی ارایه میدهند، اما این مشروط به کارایی پایینتر مواد آتی نسبت به وضعیت کنونی و برای مواد دیگر، قیمت بیشتر همراه کارایی بیشتر برای کاربردهایی خاص تمام خواهد شد. بر اساس نظرمتخصصان، تلاشهای تحقیق وتوسعه در دهه آتی باید عمدتاً به موارد زیر کمک کند.

• موادی را گسترش دهد که میتوانند نور بیشتری جذب کرده، آن را از طریق یک پیل با یک سری از جاذبهای نور با شکاف باند یا طیف جذبی مختلف تبدیل به الکتریسیته کند (نقاط کوانتومی، رنگینههای جدید، مواد نانو بلوری فوقالعاده نازک یا چند لایهای گزینههای مناسبی هستند).

• حداکثر کردن انتقال بار. برای فیلمهای نازک یا سلولهای چندلایه این هدف از طریق یک ساختار بلوری منظم قابل دستیابی است علاوه بر آنکه با کاربرد بیشترمواد نانوبلوری این امربیشترهم میشود.

• برای سلولهای مبتنی بر رنگینه و سلولهای پلیمری این امر نیازمند یک الکترولیت برای انتقال بار از جذب کننده نور به الکترودهاست. برای سلولهای مبتنی برنانوذرات حضور یک الکترولیت لازم است و یا آنکه آن ذرات باید به قدر کافی به یکدیگرنزدیک باشند تا بارالکتریکی را مستقیماً انتقال دهند.

• تضمین یک طول عمر مقرون به صرفه (قابلیت اعتماد) از طریق یکپارچهسازی صحیح جذبکنندههای نور، ساختارهای انتقال دهنده بار و الکترودهای داخل بدنه سلول خورشیدی

• اطمینان از اینکه مراحل فنی برای تولید این ساختارهای مجتمع میتوانند به صورت ساده و با قیمت معقولی در فرآیندهای صنعتی در مقیاس های بالا تولید شوند.

در مورد پیلهای خورشیدی انعطافپذیر، تهیه شده از رسوب فیلم نازک روی پایههای پلیمری انعطافپذیر، مشکلاتی در زمینه چاپ یا روشهای رسوبگذاری وجود دارد. فرآیندهای دما بالا،به عنوان بهترین روشها برای داشتن تکرار پذیری، به پلیمر آسیب می رسانند، در حالی که فناوریهای جایگزین با بکارگیری درجه حرارتهای پایینتر، مانند رسوبگذاری بخار شیمیایی (CVD )یا اسپری کردن CVD همچنان دارای موانعی هستند که باید آنها را حل کرد. سلولهای الکترولیتی و رنگینهای نمیتوانند با سلولهای چند اتصالی به لحاظ کارایی رقابت کنند. با این حال، چنانکه پیشتر گفته شد، به کارگیری آنها حتی روی پایه انعطافپذیر، سادهتر و ارزانتر است. پیشران اصلی در این زمینه ارتقای پایداری محیطی پیل هاست (مثلاً دربرابرتغییرات دما، رطوبت و غیره). شناسایی وتوسعه مولکولهای رنگینهای جدید اهداف دیگرتحقیق و توسعه هستند. در شکل زیر خلاصهای از تحقیقات ابتدایی ضروری برای توسعه سلول خورشیدی آمده است که انتظار میرود کاربردی وسیعتردر دهه آتی داشته باشد.

3-2 -ترمو الکتریسیته

 موضوع شرح- 1-2-3

ترموالکتریسیته یا الکتریسیته حرارتی، تبدیل گرما به حرارت و یا بالعکس است و به عنوان اثر پلیتر – سیبک نیز شناخته میشود. سادهترین قطعه ترموالکتریکی (ترموالکتریسیته) عموماً از اتصال دو ماده دارای خواص رسانش حرارتی متفاوت تشکیل میشود. وقتی که دو تقاطع در دماهای متفاوتی نگاهداری میشوند یک جریان الکتریکی از یک ماده به دیگری جریان مییابد. بالعکس، عبور دادن جریان از یک اتصال میتواند باعث سرد شدن شود. از چنان قطعاتی میتوان به عنوان ژنراتور تولید برق برای استفاده مجدد از گرمای از دست رفته و یا به عنوان سرد کننده استفاده نمود. یک ماده ترموالکتریکی خوب باید ضریب سیبک(یا نیروی حرارتی) بزرگی داشته باشد تا ولتاژ لازم را تولید کند. ) و رسانش گرمایی 36 رسانش الکتریکی بالایی داشته باشد تا اتلاف گرمایی بازگشتناپذیر را کاهش دهد (گرمادهی ژول پایینی داشته باشد تا اتلاف حرارتی را از اتصالات ترموکوپل کاهش دهد. وابستگی کارایی قطعه در ارتباط با خواص ماده، توسط ثابت ترموالکتریکی بدون بعد، ZT معینی میشود که در آن T دمای اعمال شده و Z متناسب با ضریب سیبک است. اکثر مواد با خواص ترموالکتریکی مؤثر، نیمه رساناها هستند و این قابلیت به شکل عمدهای وابسته به ماده دارای رسانایی الکتریکی بالا ولی رسانایی حرارتی پایین است. بهترین مواد کنونی ارزش ZT تقریباً برابر با 1 دارند که به عنوان محدودیت ضروری برای کاربردهای عملی محسوب میشود.

3-2-2 -خواص و کاربردها

از مواد ترموالکتریک از آنجاکه گاه کاملند استفاده میشود، با این وجود، کاربرد فراگیرتر آنها به خاطر قابل اطمینان بودن آنها، کارایی پایین شان و به دلیل مقادیر ZT پایین مواد در دسترس موجود محدود شده است.از آنجا که مقدار ZT، با دما تغییرمیکند، انواع مختلفی از مواد باید وابسته به دامنه دمای اعمالی برای کاربردی معین ترکیب شوند. برخی مواد، گزینههای بهتری برای تولید نیرو در دماهای بالا خواهند بود (چرا که مقدار ZT آنها تنها در دماهای اعمالی بیشتر افزایش خواهد یافت)، مواد دیگر برای ژنراتورهای با دمای میانه و بازده بیشتر برای سردسازی مناسب خواهند بود. (مقادیر ZT بالا در دمای اتاق) مثالهایی از چنین موادی آلیاژهای سلنید تلوریوم و آنتیموان بیسموت برای سرد سازی، آلیاژهای تلورید سرب برای برای ژنراتورهای دماهای بالا را شامل 37 ژنراتورهای دماهای میانه و آلیاژهای ژرمانیوم سیلیکونی و اسکاترودیتها میشوند. کلیه متخصصان پنل دلفی موافقند که در سالهای آتی، فناوری نانو برای توسعه و کاربرد ترموالکتریسیته حایز اهمیت خواهد بود. زیرا فناوری نانو نویدبخش تهیه موادی با ZT بالا و در نتیجه بازدهی بیشتر برای ژنراتورهای ترموالکتریکی و خنککنندههای قطعات خواهد بود. سیستمهای نانو ساختار با ZT هایی معادل 3 تا 4 قابل دستیابی به نظرمیرسند. مزیتهای عمده در ترموالکتریسیته که از فناورینانو در مقایسه با فناوریهای موجود انتظار میروند عبارتند از:

• کاهش رسانایی حرارتی (بر اساس نظر 48 درصد از متخصصان)

• افزایش انرژی حرارتی (بر اساس نظر 31 درصد از متخصصان)

انواع مختلفی از نانو ساختارها کاربردهای ترموالکتریکی دارند. براساس گفته متخصصان، زمینههای موفق عبارتند از:

• فیلمهای نازک

• مواد نانوبلوری

• نانوذرات

• ابرشبکهها

نانوسیمها، دیوارههای کوانتومی، نقاط کوانتومی. نانولولههای غیرآلی، نانولولههای کربنی و نانوکامپوزیتها نیز عمدتاً

از طریق رسانش حرارتی در ترموالکتریسیته، به کار می روند. ساختارهای شبکهای ویژهای از این نانومواد اغلب به صورت لایههای نازک یا فوق نازک میتوانند بر جریان حرارتی و الکترونی تأثیر گذارند به گونهای که موجب بهینهسازی رسانش (هم حرارتی و هم الکتریکی) در مواد شود. با این حال، عموماً، رسانش حرارتی بدون تغییر دادن رسانش الکتریکی مواد کاهش می یابد. هماکنون، کاربردهای بازار محدودی از مواد ترموالکتریکی وجود دارند اما موقعیتهای تجاری مرتبط طی 10 سال آینده، محقق خواهند شد.زمینههایی که جذابیت بیشتری دارد و روی آن، تحقیق و توسعه ی متخصصان پنل دلفی به طور عمده متمرکز است به شرح زیراست:

• ساماندهی گرمای هدر رفته برای ایجاد جریان الکتریکی

• کاربردهایی که سرد کردن موضعی در آنها مورد نیاز است

• تولید الکتریسیته تحت شرایط سخت

مثالهایی از کاربردهای احتمالی عبارتند از:

• ژنراتورهای ترمو الکتریکی مبدل گرمای اتلاف شده از موتورهای اتومبیل به الکتریسیته.

• میکروقطعاتی که از نقاط کوچک مواد ترموالکتریکی به کار رفته در سطح تراشههای میکروپردازنده جهت کمک به سرد کردن موضعی آن کمک میگیرند.

• میکرو ژنراتورها و ژنراتورهای مورداستفاده در کاربردهای فضایی

3-2-3 -افق توسعه کاربردها

چنانچه در بالا گفته شد، کاربردهای بازار کنونی ترموالکتریسیته، محدود هستند و اغلب فناوری نشان داده شده توسط متخصصان همچنان در مراحل بنیادی یا کاربرد تحقیقاتی هستند. تلاشهای عمدهای به توسعه مواد جدید معطوف شده است و به درک خواص آنها وتوسعه ابزار و? فرآیندهای ساخت برای تولید روزمره آنها توجه میشود. انتظار میرود تا سال 2010 ،این تحقیقات در قطعات مشخصی به کار روند و کاربردهای اولیه آنها (برای مثال تولید انرژی برای گرمای اتلافی در موتور ماشینها) حداکثر تا سال 2015 آغاز شود. در آن زمان، همچنین کاربردهای دیگری مانند تثبیت دما و سردسازی برای صنایع مخابراتی و الکترونیک، انتظار میرود که بخشهای جدیدی از بازار باشند که نیازمند مدیریت گرمای اتلافی هستند و بنابراین باعث خواهند شد این قطعات به طور قویتر و سریعتری رشد کنند. انتظار میرود ساختارهای نانو انتخاب شده برای کاربردهای ترمو الکتریسیته، فیلمهای نازک، مواد نانوبلوری، نانوذرات، نانوسیم ها و نیز ابرشبکه ها باشند. جزییات مراحل توسعه این مواد در سال 2015 در شکل زیر آمده است.

3-2-4 -چالش ها، موانع، گلوگاه ها

هماکنون چالش عمده در زمینه ترموالکتریسیته، شناسایی و توسعه مواد جدید، پیش از یکپارچهسازی آنها روی قطعه میباشد. هدف نهایی، داشتن موادی با ZT بالاست و هدف بهینه یک ZT در حدود 3 هم در دمای اتاق و هم در دماهای بالاست. عملکردهای پایداری خوب و هزینه تولید اندک نیزدیگرمسایل مربوط به این زمینه میباشند. با این حال، تا جایی که به مورد اخیر مربوط میشود، حدود 30 درصد از متخصصان معتقد بودند که هزینه نمیتواند لزوماً یک مسئله باشد. زیرا سود به دست آمده از محصولات جدید میتواند برمانع هزینه چیره شود. یکی از مهمترین گلوگاهها، سنتز حجمی نانو مواد ساختمان و کاربرد اختصاصی آنها در فیلمهای نازک است. هماکنون مواد با بیشترین مقادیر ترموالکتریسیته در مقیاس آزمایشگاهی تولید میشوند و حتی در این سطح نیز تفاوتهای ساختاری بین محصولات وجود دارد (برای مثال اندازه دانهها، توزیع یکنواخت و ...) اگر قرار باشد که ژنراتورهای ترموالکتریکی به تولید انبوه برسند، حذف این تفاوتها ضروری خواهد بود. این امر نیازمند اولاً قطعات و ابزار آلات لازم برای اندازهگیری دقیق خواص مکانیکی مواد جدید در مقیاس نانو (هم خواص ساختاری و هم خواص ترموالکتریکی) است و ثانیاً ابزار اقتصادی را میطلبد تا تولید انبوه این مواد در شکل متناسب برای کاربرد در قطعات ترموالکتریسیته میسر شود. تجهیزاتی نظیر میکروسکوپ پیمایشگر ترموالکتریسیته (SThEM )برای اعتبار بخشی به ترموکوپل های نانومقیاس در اتصال میان دو لایه فوق نازک ضروری خواهد بود. یک مانع غیر فنی نشان داده شده توسط متخصصان، که از اهمیت بیشتری در موضوعات دیگر انرژی بر خوردار است، دسترسی به زیر ساخت و هزینههای فزایندة تجهیزات است. موارد زیر که در حال بررسی هستند نیازهای تحقیق وتوسعه برای ترمو الکتریسیته نانو را نشان می دهند.