hc8meifmdc|2011A6132836|PM_Website|tblnews|Text_News|0xfdff06e2040000000f1d000001000300
بررسی و مقایسه
اثربخشی روشهای مشاوره شغلی به سبک نظریه یادگیری اجتماعی و سازگاری شغلی بر کاهش
فرسودگی شغلی مشاوران آموزش و پرورش شهر اصفهان
دکتر محمدرضا
عابدی عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان
دکتر عبدا...
شفیعآبادی استاد دانشکده روانشناسی و علومتربیتی دانشگاه علامه طباطبائی
احمد احمدی
دانشیار دانشکده علومتربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان
کاظم سلیمیزاده
استادیار دانشکده روانشناسی و علومتربیتی دانشگاه علامه طباطبائی
این پژوهش به مقایسه اثر بخشی روشهای مشاوره شغلی
به سبک نظریه یادگیری اجتماعی و سازگاری شغلی بر کاهش فرسودگی شغلی مشاوران آموزش
و پرورش شهر اصفهان میپردازد. برای انجام پژوهش 48 مشاور که در پرسشنامه فرسودگی
شغلی مسلش نمره بالاتر از صدک 40 را کسب کرده بودند، به طور تصادفی در دو گروه
آزمایش(در هر گروه 16 نفر) و یک گروه گواه(16 نفر) جایگزین شدند. در گروههای آزمایش
مشاوره شغلی به سبک نظریه یادگیری اجتماعی و سازگاری شغلی طی هشت جلسه، افراد در
مشاوره گروهی شغلی شرکت کردند. پس از اتمام جلسات در هر سه گروه دو پیگیری(یک هفته
و یک ماه بعد) انجام شد. فرضیههای تحقیق عبارت بودند از:
1.
بین اثر بخشی
روشهای مشاوره شغلی به سبک به سبک نظریه یادگیری اجتماعی و سازگاری شغلی بر کاهش
فرسودگی شغلی تفاوت وجود دارد.
2.
بین اثربخشی روشهای مشاوره شغلی به سبک نظریه
یادگیری اجتماعی و سازگاری شغلی با توجه به جنسیت تفاوت وجود دارد.
برای آزمون فرضیهها از آزمون تحلیل آنوا و مانوا
استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که اگر چه هر دو روش بر کاهش فرسودگی
شغلی مؤثر بوده اند ولی اثر بخشی روش مشاوره به سبک نظریه یادگیری اجتماعی بر کاهش
شدت فراوانی خستگی عاطفی و مسخ شخصیت در پسآزمون و پیگیری اول و دوم بیشتر از روش
سازگاری شغلی بوده است و در بعد عملکرد شخصی نیز با این دو روش تغییری ایجاد نشد.