پذیرش و انتقال تکنولوژی جهت توسعه عملکرد سازمانی و دستیابی به سطح جهانی

تعداد بازدید : 90

8/2/2023

ششمین همایش مراکز تحقیق و توسعه صنایع و معادن (5-4 تیر 1386)

پذیرش و انتقال تکنولوژی جهت توسعه عملکرد سازمانی و دستیابی به سطح جهانی

حسین عموزاد خلیلی¹

گروه مهندسی صنایع ، دانشکده تحصیلات تکمیلی، دانشگاه آزاد اسلامی (واحد تهران جنوب)

الهام پورقمری علمداری²

دانشکده مهندسی صنایع ، دانشگاه تبریز

چکیده :

در سطح کلان پذیرش و انتقال تکنولوژی از اجزا و اهداف اساسی برنامه های توسعه بوده و باید برنامه ها و سیاست گذاری ها به سوی یادگیری تکنولوژی و افزایش دانش فنی به عنوان استراتژی توسعه تکنولوژی تمرکز داده شود. با توجه به توسعه روز افزون فناوری و سرعت اعجاب آور تغییرات سازمانی دنیای امروز، سازمان ها نیازمند بکار گیری روش های نوین توسعه و بهینه سازی فرآیند ها و شکار نظریه های نو جهت تطابق با نیازهای کسب و کار می باشند. لذا نجات از بحران، بقا در آینده، پیشتازی در عرصه رقابت و رسیدن به کلاس جهانی می تواند ماحصل این رویه باشد. در این مقاله توسعه و بسط تکنولوژی، استراتژی هایی که اساس رقابت بین المللی را پایه گذاری و فراهم ساخته مورد بحث قرار گرفته است. نقش عواملی چون حمایت ها و برنامه ریزی های دولت، دیدگاه مدیریت، آموزش و انگیزه کارکنان، نیاز مشتریان و مطالعه رقبا نیز بررسی گردیده. برخی از استراتژی ها و راهکارهای رقابتی برای بکارگیری شرکت ها و سازمان های داخلی جهت تعالی سازمان و کمک به توسعه ملی، ایجاد رقابت های جدید، پایداری و ارتقای کلاس جهانی شرکت ها و موسسات نیز عنوان شده است.

واژه های کلیدی: تحقیق و توسعه ، جهانی سازی ، تغییرات سازمانی ، توسعه تکنولوژی ، انتقال تکنولوژی ، پذیرش تکنولوژی.

1 . دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع

2 . دانشجوی کارشناسی مهندسی صنایع

مقدمه

جهانی که در آن زندگی می کنیم نا پایدار، متحرک و بسیار متحول است. تغییرات آنچنان پی در پی و سریع رخ می دهد که در بسیاری از موارد نه تنها پیشی گرفتن بلکه حتی تصور و خیال آن نیز نا ممکن است. آرزوی انسان برای دست یابی به زندگی بهتر هر روز بیش از پیش به تکنولوژی و آثار آن وابسته می شود. تکنولوژی همچون سفرهای فضایی هم دلپذیر و هیجان انگیز است و هم پر مخاطره و التهاب آور. تکنولوژی از یک سو رفاه، فرهنگ و آگاهی و قدرت و طول عمر برای انسان به ارمغان آورد. و از سوی دیگر نگرانی، وحشت، اسارت، آلودگی و ویرانی محیط زیست و محیط اجتماعی. برخی بر آثار مثبت آن تاکید می کنند و برخی بر آثار منفی. ولی در واقع این تکنولوژی نیست که فاجعه می آفریند، بلکه این انسان است که می تواند از تکنولوژی به سود خود و یا به زیان خود استفاده کند. از این جهت اگر بدرستی مورد استفاده قرار گیرد می تواند بر فقر و جهل که امروزه بزرگترین مشکل کشورهای جهان سوم است غلبه کند.

پیشرفت تکنولوژی باعث تغییرات عظیمی در مسائل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و صنعتی شده است. تغییرات سازمانی با چنان سرعتی می بایست صورت پذیرد تا سازمان با نیازهای کسب و کار تطابق داشته باشد. فرایند صنعتی شدن با فرایند توسعه تکنولوژی که شامل انتقال، جذب و ایجاد تکنولوژی های نو می باشد رابطه ای بسیار تنگا تنگ دارد. از طرف دیگر، بهبود فرایند توسعه تکنولوژی مستلزم کسب و ایجاد توانایی های تکنولوژیکی است. به بیان دیگر، انتقال و واردات تکنولوژی های خارجی با مکانیسم های رسمی و غیر رسمی امکان پذیر است. لیکن فهم و جذب تکنولوژی، وارداتی نمی باشد و لازمه تحقق آن وجود « تواناییهای تکنولوژی » می باشد. فاکتورهای متعددی در کسب توانایی های تکنولوژی در سطح شرکت های صنعتی موثرند که مهمترین آنها عواملی از قبیل: استراتژی تکنولوژی شرکت، میزان و شدت وجود رقابت بین شرکت ها، سرعت تغییر تکنولوژی و میزان دسترسی به تکنولوژی خارجی می باشند. از طرف دیگر تغییرات شدید تکنولوژی، کشورهای در حال توسعه را با یک مبارزه جدی روبرو نموده است. به طوری که اکثر این کشورها در جستجوی دست یابی به تکنولوژی های نو هستند و آگاهند که این تکنولوژی ها بر ورود به بازار های جهانی تاثیر بسزای دارد. فرایند انتقال ، جذب و توسعه تکنولوژی های نو از جمله عواملی هستند که بر مدل های رقابت، رشد و تجارت بین کشورها اثر می گذارند. ما تکنولوژی را بکار می گیریم و از مدیریت تکنولوژی انتظار داریم که آن را در مسیر تعالی زندگی قرار دهد.

تعریف تکنولوژی:

فوت و فن هایی که انسان ها با بکارگیری آنها نتایج و مصنوعات مادی هدفمند تولید می کنند را تکنولوژی گویند. همچنین فرایندی که طی یک مرحله تحقیق و توسعه صریح یا ضمنی ( بکارگیری دانش علمی) به تولید تجاری کالا یا خدمات بیانجامد را نامند. تکنولوژی یعنی دانش نحوه طراحی، توسعه و ساخت مصنوعات یا ارائه خدماتی که برآورنده تقاضا با نیاز انسانی باشد. باید بویژه توجه کرد که تکنولوژی، همان محصول نیست، بلکه فرایندیست مشتمل بر دانش فنی، مهارتها و فرایندهای ساخت و تولید محصول با ارائه خدمت. تکنولوژی را می توان ترکیبی از ابزار های فنی و دانش فنی برای ساخت دانست که چهار جز متمایز آن یعنی افزار فنی، افزار انسانی، افزار اطلاعاتی و افزار سازمانی در تعامل با یکدیگر عاملی تعیین کننده برای توسعه اقتصادی هستند. دوران عمر تکنولوژی به چهار دوره تقسیم می شود: جنینی، رشد، بلوغ، انحطاط. تکنولوژی عنصریست برای رفع نیاز، استوار بر شناخت و آگاهی مبتنی بر تحقیق و توسعه و قابل داد و ستد. به طور خلاصه می توان گفت تکنولوژی دانش علمی، مهندسی و مدیریتی است که طرح، تولید و اشاعه کالا یا خدمات را ممکن می سازد.

رویکردهای تکنولوژی:

انتقال:

به معنای منتقل کردن منابع فنی، مدیریتی و مالی از صنایع قدیمی تر یا بالغ به صنایع و کاربردهای نوظهور است.

تعمیق:

بر عمق بخشیدن به مهارتهای فنی و تکنولوژیک موجود، برای مکیدن شیره تکنولوژیها و استعدادهای فنی کشور تاکید دارد.

تلفیقی:

ممکن است جامعه ای هر دو رویکرد را به تناسب با هم تلفیق نماید.

قدم های زنجیره تکنولوژی:

ابداع: بیانگر تولد یک محصول جدید.

تجاری کردن: معرفی و صنعتی کردن یک تکنولوژی.

انتشار: نفوذ یک تکنولوژی جدید در بازار.

جانشینی: کاهش استفاده از یک تکنولوژی بدلیل جایگزینی ان توسط تکنولوژی دیگر.

اجزای تکنولوژی:

عامل سخت افزاری: شامل اجزایی نظیر ماشین آلات، تجهیزات و سایر امکانات مشابه می باشند که در فرایند تبدیل طبیعی به کالاها و خدمات مورد استفاده قرار می گیرند.

عامل نرم افزاری: شامل دانش فنی طراحی محصول، ساخت محصول، طراحی واحد تولید، احداث واحد تولید، بهره برداری بهینه از واحد تولید محصول است.

طبقه بندی تکنولوژی:

تکنولوژی جدید: هر نوع تکنولوژی جدیدا تولید یا اجرا شده ای است که اثری بارز و مشخص بر روش تولید کالاها یا ارائه خدمات توسط یک شرکت دارد. لزومی ندارد که این تکنولوژی برای دنیا جدید باشد و جدید بودن برای شرکت کافیست. هر زمانی برای اولین بار در موقعیتی جدید استفاده و معرفی شود، جدید خواهد بود. این دسته از تکنولوژی اثر عمیق بر بهبود بهره وری و حفظ جایگاه رقابتی شرکت دارد.

تکنولوژی نو ظهور: هر نوع تکنولوژی که هنوز به طور کامل تجاری و به بازار عرضه نشده است، اما ظرف حدود پنج سال آینده این چنین خواهد شد.

تکنولوژی پیشرفته: به تکنولوژی های مدرن یا پیچیده اطلاق می شود.

تکنولوژی بسیط: تکنولوژی هایی که در بخش های بزرگی از جامعه انسانی گسترده شده اند.

تکنولوژی مناسب:

رویکرد نرم افزاری به تکنولوژی گرچه آثار خود را در کوتاه مدت ظاهر نمیکند، ولی برای کشورهایی که خواهان توسعه تکنولوژی هستند انتخاب مناسب تری است. این عناصر نرم افزاری مهارتها و تجربیات تولیدی، اطلاعات و دانش فنی تولید و بالاخره سازماندهی و مدیریت تولید را شامل می گردد. کشور های مختلف با توجه به زیر ساخت ها و شرایط اجتماعی خود برای انتخاب تکنولوژی مناسب باید ارزیابی جامعی داشته باشند. تصور ناشیانه از تکنولوژی مناسب، بکارگیری پیشرفته ترین ماشین آلات است. زیرا آسان ترین و در عین حال غیر اصولی ترین روش است. لذا استراتژی موفق آن است که بر پایه آینده استوار و یا خود آینده ساز باشد.

تکنولوژی برتر به تکنولوژی هایی اطلاق می شود که دانش بر بوده و ارزش افزوده بالایی را نیز ایجاد می کند.

ویژگی های تکنولوژی مناسب:

عمر تکنولوژی: مناسب ترین وضعیت عمر تکنولوژی برای انتقال، دوره معرفی و عمر تکنولوژی است. یعنی مرحله ای که ریسک تحقیقات سپری شده و زمان کافی برای استفاده اقتصادی از آن فراهم باشد.

پیچیدگی تکنولوژی: پیچیدگی مورد انتقال باید در حد توان فنی و اقتصادی متقاضی تکنولوژی و یا یک قدم بالاتر باشد که امکان جذب تکنولوژی فراهم شود.

سرعت تحولات: سرعت تحولات تکنولوژی باید متناسب با فضای محیطی نیازمند تکنولوژی باشد که امکان حیات و توسعه تکنولوژی فراهم بوده و همراهی با تحولات تکنولوژی در دنیا امکان پذیر گردد.

اندازه بازار در دسترس: اندازه بازار داخلی، منطقه ای و یا بین المللی در دسترس به اندازه کافی بزرگ باشد.

ارزش افزوده حاصل: با توجه به توان متقاضی، ارزش افزوده تکنولوژی بالا بوده و تکنولوژی در قالبی منتقل شود که بیشترین ارزش افزوده را داشته باشد.

اهمیت و ضرورت تکنولوژی:

یکی از بارزترین ویژگی های تکنولوژی، تغییر مستمر است. تکنولوژی نه تاب ایستایی دارد و نه هرگز به حالت تعادل می رسد. تکنولوژی در دو مسیر تغییر آفرین است. اول در مسیر دست یابی به عملکرد بهتر در جهت ارضای خواسته های روز افزون بشر و دوم در مسیر ارضای تعداد بیشتری از خواسته های بالقوه بشر. موفقیت کسب و کار های امروز در صحنه رقابت، به روشنی در گرو استفاده از تکنولوژی است. بطور کلی چهار عامل افزایش رقابت جهانی، کاهش در بهره وری، پیشرفتهای تکنولوژی، رقبای پیش بینی نشده و عدم اطمینان در تقاضا نیاز به تکنولوژی جدید را ناشی می شوند.

نتایج استفاده از تکنولوژی:

- تقویت بنیه دفاعی در جهت تامین اقتدار ملی.

- افزایش توان اقتصادی کشور از طریق افزایش توان رقابت صنعتی.

- ازدیاد زایش صنعتی، ایجاد و گسترش صنایع نوین بویژه با اتکا بر دستاوردهای تحقیقاتی بومی.

- افزایش کیفیت زندگی همراه با بهبود آموزش، بهداشت، رفاه اجتماعی و حفظ محیط زیست.

- افزایش کارایی،کیفیت و بهره وری صنایع موجود.

- بهبود قابلیتها و کارایی نظام آموزشی کشور.

- گسترش بازارهای داخلی و خارجی محصولات بومی.

- ایجاد فرصتهای نوین اشتغال.

- مشارکت در حفظ شیوه زیست ملی.

نقش عوامل کلیدی و موثر جامعه در توسعه تکنولوژی و برتری:

نقش دولت:

در یک کشور در حال رشد که به سوی توسعه در حرکت است، تقریبا هیچ زمینه ای وجود ندارد که نیازمند نقش حیاتی دولت نباشد. در مراحل اولیه توسعه جو نوآوری وجود ندارد و شایسته است که دولت برای ایجاد فرهنگ تکنولوژی، اقدامات مقتضی را معمول دارد. به نحوی که مساعی توسعه بتواند شتاب لازم را کسب کند. دولت توسعه خواه دولتی است که از آخرین تحولات فلسفی زمان آگاه باشد.البته بسته به این که توسعه اقتصادی در چه مرحله ای باشد، نقش و دخالت دولت ها در اقتصاد متفاوت است. اما دخالت دولت در اقتصاد به معنای تامین کالا و خدمات برای مردم نیست، دولت باید سعی در ایجاد رفاه برای جامعه داشته باشد. مهم ترین وظیفه دولت اتخاذ سیاست هایی است که فضای رقابتی سالمی ایجاد کند. جلوگیری از رشد بی رویه تعداد شرکت های خصوصی و دولتی، شفاف سازی هزینه و در آمد شرکتها، جلوگیری از رانت خواری، نظارت بر عملکرد شرکت و تشویق و تنبیه آنها، حمایت از شرکت های داخلی در برابر شرکت های خارجی از جمله سیاست هایی است که به شکل گیری فضای رقابت سالم کمک می کند. در فرایند رشد وتوسعه ابتکار عمل در دست دولت است، ولی مردم، فرهنگ آنها و گرایشهای سیاسی و اجتماعی شان تعیین کننده فرایند توسعه و جهت گیری جامعه خواهد بود.

برخی وظایف دولت:

1. تاکید بر اصلاح ساختار و سمت و سوی نظام آموزشی کشور به تناسب شرایط و مقتضیات نوین علم و تکنولوژی.

2. تمرکز بر توسعه اثر بخش همکاریهای دولت، دانشگاه، صنعت و موسسات پژوهشی دولتی و غیر دولتی.

3. افزایش بودجه های تحقیقاتی.

4. گسترش همکاریها و مبادلات تحقیقاتی در سطح بین المللی.

5. تشویق بخش خصوصی به سرمایه گذاری و مشارکت هر چه بیشتر در فعالیتهای تحقیقاتی.

6. ایجاد موسسات پژوهشی متعالی.

7. تاکید بر تمرکز زدایی از نظام توسعه علم و تکنولوژی و افزایش نقش آفرینان این عرصه در سطح جامعه.

نقش دانشگاه:

هر تکنولوژی مشخصی، متکی بر سابقه علمی، تجربی، فرهنگی و همچنین کاربردی از تکنولوژیهای ساده و جا افتاده در گذشته است. یکی از شاخص های توسعه در هر کشوری در جهان امروز، درجه ارتباط بین بخش تولید و موسسات پژوهشی و دانشگاهی آن است. امروزه دانشگاه ها نقش اساسی در تحول تکنولوژی ایفا می کند، و به طور غیر مستقیم با حفظ حدود علم و دانش، بررسی و توجه کامل و سازمان داده شده دانش فنی، از طریق آموزش های صحیح و مدون به دانشجویان و محققین و دادن مشاوره های صنعتی در امر انتقال تکنولوژی کوشا می با شند.

نقش نیروی انسانی و آموزش:

همه آگاهند که کشورهای در حال توسعه از کمبود نیروی انسانی ماهر رنج می برند. از طرفی افزایش توانایی های تکنولوژیکی سخت نیازمند نیروی انسانی ماهر می باشد. دامنه توسعه نیروی انسانی شامل دانشمندان، مهندسین، کارگران ماهر و همچنین تکنسین ها می شود. می توان مهارت های انسانی را با تقویت سیستم های آموزشی توسعه داد. بطوریکه در برنامه ریزی تامین نیروی انسانی مورد نیاز صنایع و بخش تکنولوژیکی کشور در ظرف مدت زمان نسبتا کوتاه موفقیت بدست آورد. مهارتهای تولیدی از طریق اعزام نیروی کار به محیط های صنعتی و همچنین برگزاری دوره های مناسب در داخل قابل حصول است.

مزایای آموزش کارکنان:

· بالا رفتن بهره وری در استفاده از تجهیزات.

· قابلیت انعطاف در مقابل تغییرات محصول، فرایند و ماشین آلات.

· بهبود روابط انسانی در محیط کار و ایجاد قابلیت مشارکت کارکنان.

· ایجاد انگیزه های کاری و بروز خلاقیت ها و نو آوری ها.

نقش بخش خصوصی:

بخش خصوصی در کشور های در حال توسعه در قالب سازمان های کوچک است که در نتیجه با داشتن مدیریتی منسجم و بهره وری بالا به خوبی از عهده پروژه و به انجام رسانیدن ماموریت های خود بر می آید. اشکال بخش خصوصی در عدم ریسک پذیری در امور تحقیقاتی است و جهت رفع آن دولت باید نقش حمایتی خود را به خصوص در معافیت های مالیاتی و قرار دادن بعضی امتیازات اقتصادی،اهرم تشویق را بکار گیرد. از مجموع فعالیت های کوچک بخش خصوصی در یک کشور، حجم قابل توجهی از دانش و تکنولوژی پدید می آید که تراز تکنولوژی یک نظام را ارتقا می دهد.

مدیریت تکنولوژی:

مدیریت تکنولوژی عبارتست از سازماندهی، هدایت و کنترل فعالیتهای جمعی تکنولوژی. در تکنولوژی مدیریت از دو جهت مطرح است: یکی این که مدیریت خود یکی از مولفه های تکنولوژی است، دیگر تاثیری که بر ارتقا و پیشرفت مولفه های دیگر تکنولوژی دارد. هدف از مدیریت تکنولوژی ایجاد انگیزه، رشد اقتصادی و تقویت بهره گیری مسئولان از تکنولوژی به نفع بشریت می باشد.

برخی انتظارات از مدیریت تکنولوژی:

- تعیین و تشخیص نیاز های تکنولوژی

- ارتقای سطح انتقال تکنولوژی

- ارزیابی تکنولوژی

- توسعه نظام ها و خدمات اطلاعات تکنولوژی.

- شرح یا کاربرد تکنولوژی های وارداتی یا جدید در شرایط زیست محیطی محلی.

- پذیرش تکنولوژی با در نظر گرفتن شرایط محلی و نیازها.

- افزایش کارایی کارشناسان فنی.

- پیشی گرفتن از رقبا و استفاده از بهترین تکنولوژی.

- دانستن سیاست های علمی و تکنولوژی.

- آگاهی از زیر ساخت تحقیق و توسعه و تغییر تکنولوژیک.

- پیش بینی و برنامه ریزی تکنولوژیک.

توسعه تکنولوژی:

از نقطه نظر توسعه اقتصادی، تکنولوژی مهم است. اگر تکنولوژی نباشد توسعه اقتصادی هم اتفاق نمی افتد. البته توسعه فرهنگی، اجتماعی و روانی ضرورتا نیاز به تکنولوژی ندارد. فرایند انتقال وقتی تداوم خواهد داشت که با استفاده از دانش انتقال دهنده و مهارت و تجربه کسب شده، تکنولوژی جدیدی خلق شود. در این صورت ما به مرحله توسعه تکنولوژی قدم گذاشته ایم. یعنی توانسته ایم که با تلفیق تکنولوژی کسب شده با دستاوردهای حاصل از دانش، مهارت و تجربه خود تکنولوژی نوینی متناسب به نیازهای جامعه خلق کنیم.

حرکت به سمت توسعه تکنولوژی حرکتی مبتنی بر برنامه ریزی است. مدیریت این حرکت باید برنامه های استراتژیک- برنامه هایی با اهداف روشن و راهکارهای سنجش پذیر- تدوین کند و بکوشد مجموعه را در راستای این اهداف سازماندهی نماید. تغییر سیاست ها در کوتاه مدت بدترین ضربه را به توسعه صنعت و تکنولوژی می زند. نسبت مدیریت با توسعه، پیش نیاز اصلی توسعه پایدار و پارادوکس کشور های در حال توسعه است. لذا تاکید بر علمی کردن مدیریت در دراز مدت و استفاده از راهبردهای عام توسعه علوم و فن آوری است. توسعه فرایندی است که در آن جامعه از وضع نا مطلوب به وضع مطلوب متحول می شود و ماهیت ان اساسا اینست که توان و ظرفیت بالقوه جامعه به صورت بالفعل در می آید. جهان امروز را سه فراگرد اساسی شکل می دهد: علم، تکنولوژی و توسعه. علم روابط بین پدیده ها را با روشهای خاص خود کشف می کند. تکنولوژی به کمک این شناخت روابط میان پدیده ها را دگرگون می کند و دگرگونی این روابط فراگرد توسعه را شکل می دهد. تحقیق و توسعه یکی از مبانی اساسی توسعه صنعت بر پایه تکنولوژی است. این مراکز دروازه ورود فناوری جدید، آخرین دستاوردهای علمی به صنعت و مرکز نوآوری های فناوری می باشد. وظیفه این نهاد ها با توجه به سطح فنی بنگاه ها متغیر است. این مراکز به دلیل نیروی انسانی متخصص و دانشمندی که در اختیار دارند می توانند بازوی فکری توسعه صنعت و مراکز انتقال تکنولوژی از منابع به مراکز صنعتی و نهادینه کردن آن باشند.

استراتژی های توسعه تکنولوژی:

1. سیاست انتقال تکنولوژی از کشور های صاحب تکنولوژی.

2. سیاست تحقیق و توسعه داخلی شامل:

- ایجاد مرکز تکنولوژی و توسعه و سرمایه گذاری ملی

- کاربردی کردن تحقیقات در جهت حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و صنعتی

- اتکا به توانایی های علمی و فنی داخلی به منظور افزایش قدرت رقابت ملی در صحنه های بین المللی

- انجام مطالعات استراتژیک و انجام پروژه های تحقیقاتی در زمینه تکنولوژی.

- شناسایی فناوری های موجود و مطالعات مسائل مربوطه از بعد فرهنگی،اجتماعی،اقتصاد و سیاسی.

- ارائه آموزش های کوتاه و میان مدت و ایجاد رشته و گرایش های خاص مرتبط در دانشگاه ها و ایجاد رابطه بین صنعت، دانشگاه و برنامه ریزی ملی.

ارزیابی تکنولوژی:

ارزیابی تکنولوژی عبارتست از گرد آوری اطلاعات کافی درباره یک تکنولوژی و پیامدهای ناشی از آن برای تمام کسانی که به نحوی از آن تاثیر خواهند پذیرفت، البته پیش از آنکه نسبت به توسعه یا به کارگیری آن اقدام شود. همچنین می توان آن را فرایند بررسی هدفمند پیامدهای تغییر تکنولوژیک دانست. مفهوم اساسی ارزیابی تکنولوژی این است که گزینش تکنولوژی باید متضمن تحلیل کامل تمامی پیامدهای آن بوده و به پیامد های مستقیم و خاص و ملموس محدود نشود. تکنولوژی ها غالبا پیامد های نا خواسته ای دارند که گاهی نامطلوب است. اما می دانیم از دست دادن یک فرصت طلایی همانقدر برای جامعه زیان آور است که رویارویی با یک خطر پیش بینی نشده. از آنجاییکه ارزیابی تکنولوژی چیزی جز فرایند طولانی و گسترده جمع آوری و تحلیل اطلاعات نیست، تاکید اصلی آن باید بر مدیریت بنیادی و بلند مدت تکنولوژی باشد. ارزیابی فرایند انتقال تکنولوژی شامل بخش های مختلفی از قبیل: ارزیابی نحوه شناسایی تکنولوژی های موجود و انتخاب تکنولوژی مناسب، ارزیابی نحوه شناسایی عرضه کنندگان تکنولوژی مورد نظر و انتخاب مناسب ترین آنها، ارزیابی نحوه اکتساب تکنولوژی و قرارداد منعقده بین عرضه کننده و انتقال گیرنده است.

از آنجا که در زمان ارزیابی این تکنولوژی ممکن است پیامد های آن ظاهر نشده باشد و حتی خود آن تکنولوژی هنوز وجود خارجی نداشته باشد، ارزیابان در واقع می کوشند که هم آینده تکنولوژی و هم پیامد های آن را پیش بینی کنند.

گام های ارزیابی:

1. موضوع مورد نظر است، این موضوع معمولا یک تکنولوژی است ولی می تواند یک مساله اجتماعی قابل حل توسط تکنولوژی نیز باشد.

2. تشریح تکنولوژی های مورد نظر یا مرتبط با حل مساله اجتماعی مورد بحث است.

3. انتظارات از تکنولوژی مورد نظر، اینکه چه نیازهایی را برآورده می کند و چرا از تکنولوژی های موجود یا رقیب برتر است.

4. خطرات یا پیامدهای ممکن ناشی از تکنولوژی و آسیب های وارده.

5. تحلیل گزینه های موجود.

پذیرش تکنولوژی:

جذب تکنولوژی منتقل از سوی کشورهای صنعتی، از جانب کشورهای جهان سوم در روند صنعتی شدن، حداقل در ابتدای کار امری ضروری محسوب می شود و تحقیق و توسعه داخلی پیش شرط آن می باشد. می توان جذب تکنولوژی را فرایند بررسی، آموزش و آگاهی کامل گیرنده به تکنولوژی کسب شده و تمامی مولفه های گوناگون مورد نیاز برای ایجاد فراورده ها و نظام ها و انجام فرایند ها دانست.

پارامترهای مورد توجه در پذیرش تکنولوژی:

· سازگاری با اهداف سازمان و طرح های بلند مدت.

· توانایی و قابلیتهای علمی مورد نیاز طرح تحقیق و توسعه.

· غلبه بر مسائل بحرانی ظاهر شده در کارو جلوگیری از باز شدن درب ها به روی سیستم های خارجی و خروج ارز از کشور.

· برنامه های رقبا و عکس العمل احتمالی آنان.

· هزینه: ( تجهیزات و ماشین آلات، سرمایه اولیه، نصب، نت، عملیاتی و سایر هزینه های سربار).

· کارکرد: ( ظرفیت، میزان تنوع و انعطاف پذیری، کیفیت).

· نیازها: علاوه بر نیاز های عملیاتی، هر ماشین دارای نیازهای انسانی نیز می باشد که در بر دارنده تبحر های انسانی است.که به نوبه خود توسط تکنولوژی مشخص می شود.

· زمان: تکنولوژی تا چه مدت نسبت به رقبا برتر است و تا چه زمانی بدون دریافت خدمات نگه داری می تواند دوام بیاورد.

موانع پذیرش:

· فقدان نظام واحد و منسجم تحقیقاتی

· نبود ارتباطات پژوهشی و کمبود نیروی کار تحقیقاتی بالفعل در کشور

· ضعف شدید در امکانات و سازمان های جنبی و فرا ساختاری

· مشکلات ناشی از ساختار سازمانی و شیوه های مدیریتی.

ارائه چند راه حل:

· برنامه ریزی آینده در جهت توسعه تکنولوژی لازم و مطلوب صنایع کشور.

· بررسی وضعیت تکنولوژی های موجود در کشور.

· ایجاد زمینه تحقیق و توسعه در جهت کسب تکنولوژی.

· اتخاذ سیاستها و خط مشی فعلی و آینده جهانی در جهت بدست آوردن و انتقال تکنولوژی.

· فراهم نمودن ملزومات ایجاد، توسعه و انتقال تکنولوژی های امروزی.

فرصت های مناسب جذب تکنولوژی:

· بروز مشکلات اقتصادی و مدیریتی برای موسسات صاحب تکنولوژی

· بروز نا پایداری سیاسی در کشورهای صاحب تکنولوژی

· وجود رقابت های اقتصادی

· حضور متخصصان مقیم خارج از کشور در برخی از موسسات مهم.

مراحل پذیرش تکنولوژی:

1. تحلیل عوامل:

خارجی: ( نیاز های تقاضای بازار، پیشرفت های علوم و تکنولوژی، رقابت استراتژیک، تسهیلات و محدودیت های جدید).

داخلی: ( تجربه و دستاوردهای جدید، مشکلات سازمانی و نظامات جاری، مشکلات فنی در سیستم تولید و ارائه خدمت، مسائل انسانی).

2. شناسایی اجزای تکنولوژی: ( دیدگاه های مدیریت و رهبری، بررسی و تعریف راههای متفاوت، شناسایی عوامل موثر و محدود کننده، مطالعه امکان پذیری)

3. مشخص کردن اهداف، مطلوبیت ها و معیارهای کمی و کیفی: ( انتخاب روش و مدل تصمیم گیری، جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، کمی کردن عوامل ذهنی و دیدگاه ها با وزن دادن، حل مدل و ارائه نتیجه مناسب).

4. ایجاد هماهنگی در فعالیت ها: ( بررسی میزان براورده شدن اهداف و رفع نیاز ها، بررسی نیازها، انگیزه ها و دستاوردهای جدید).

انطباق تکنولوژی:

فرایند تطابق و پیوند تکنولوژی وارداتی با شرایط و اوضاع و احوال اقتصادی- اجتماعی از جمله توان سرمایه گذاری، سطح مهارت نیروی انسانی، امکانات زیر بنایی، شرایط آب و هوایی و اهداف و سیاست های اقتصادی را انطباق تکنولوژی می نامیم.

انتقال تکنولوژی:

با توجه به وضعیت موجود علم و تکنولوژی در کشورهای در حال توسعه و درجه پیشرفت سریع بشر در این زمینه باید گفت که ایجاد و خلق تکنولوژی از طریق تحقیق و توسعه نه امکان پذیر است و نه اقتصادی. بدین جهت است که کشورهای در حال توسعه برای اجرای سیاستهای توسعه صنعتی خود نیازمند خرید تکنولوژی از کشور های صنعتی هستند. مکانیسم این خرید از ابتدا تا پایان یعنی شناخت و انتخاب تا مراحل نهایی توسعه و تکنولوژی جدید تحت عنوان انتقال تکنولوژی نامیده می شود. در راستای جذب و انتقال تکنولوژی، کشورهای عرضه کننده و پذیرنده، قوانینی در جهت حفظ منافع خود وضع می نمایند که در اکثر موارد با یکدیگر مغایر بوده و اصطکاک می یابد. انتقال تکنولوژی حالت خاصی از دگرگونی تکنولوژیک است که در سه مرحله اختراع، نوآوری و انتشار صورت می گیرد. بدیهی است که منظور از آن تنها انتقال ابزار و مهارتها نیست، بلکه اساسی ترین نقش هر تکنولوژی، دانش و اطلاعات علمی مربوط به آن است. شرکت های فراملیتی عمده تکنولوژی مورد نیاز کشورهای در حال توسعه را در اختیار دارند و این دارایی گرانقدر خود را در برابر بهای اندک در اختیار کشورهای در حال توسعه قرار نمی دهند. واکنش شرکت های فراملیتی به تقاضای کشورهای در حال توسعه در دریافت تکنولوژی محدود به سه رفتار می باشد: عقب نشینی، سازش و یا همکاری کامل.

در یک دید کلی مکانیسم های انتقال تکنولوژی را به دو دسته مستقیم و غیر مستقیم می توان تقسیم کرد. در نوع اول در تماس مستقیمی بین انتقال گیرنده و دهنده انجام می یابد در حالی که انتقال غیر مستقیم هنگامی تحقق می یابد که یک شرکت مستقر در کشورهای توسعه یافته نقش واسطه را در فراهم آوردن و انتقال تکنولوژی به کشور در حال توسعه بازی می کند.

تکنولوژی گاها به صورت ناقص، نیمه کامل، کامل و تجاری انتقال می یابد. انتقال کامل و موفقیت آمیز زمانی حاصل می گردد که مراحل جذب، سازگاری و بومی شدن فراهم گردیده و با اتکا به تواناییهای ملی و تخصیص بهینه سرمایه و مدیریت صحیح نسبت به ایجاد زیرساخت های لازم اقدام شده باشد.

انتقال تکنولوژی می تواند شامل: انتقال حقوق مالکیت صنعتی، موافقت نامه یا قرار دادهای انتقال تکنولوژی( ارائه اطلاعات، دانش و خدمات فنی )، قراردادهای مربوط به تامین کالاهای سرمایه ای، مواد اولیه، کالاهای واسطه ای و اجزای قطعات باشد.

معاملات بسته، محدودیت صادراتی، مقتضی ساختن اعطای تضمینات، تحریم و محدود نمودن رقابت را می توان موانع بر سر راه انتقال دانست.

نگرش های موجود در انتقال تکنولوژی:

دید منفی: یک هزینه سنگین صرف شده در کار و تکنولوژی می باشد که به خارج می رود. این کار شدیدا کالبد صنعتی ما را تضعیف و شکستنی می کند.

دید مثبت: انتقال تکنولوژی ما را به سوی پیشرفت بیشتر هدایت می کند. زمانی که یک مشتری یک آگاهی تکنیکی را از ما می گیرد ما باید از آن رده تکنیکی گذشته و به رده برتر برسیم.

روش های انتقال تکنولوژی:

· سرمایه گذاری مستقیم خارجی

· سرمایه گذاری مشترک

· قراردادهای کلید در دست

· قراردادهای کمک های نقدی

· استخدام پرسنل فنی و علمی

· برگزاری کنفرانس ها و نمایشگاه

· واردات ماشین آلات و کالاهای سرمایه ای.

انواع انتقال تکنولوژی:

انتقال بین المللی: انتقالی فراتر از مرزهای ملی

انتقال منطقه ای: از یک منطقه کشور به منطقه ای دیگر

انتقال میان شرکتی: از شرکتی به شرکت دیگر

انتقال درون شرکتی: در یک شرکت از یک محل به محل دیگر.

شرایط و طرق انتقال تکنولوژی:

وجود امکان و توانایی برای کشورهای در حال توسعه جهت گزینش تکنولوژی مناسب.

سازگاری و وفق دادن تکنولوژی بدست آمده با شرایط محلی و نیازهای کشور وارد کننده تکنولوژی.

توانایی یافتن کشور در حال توسعه جهت ایجاد و متحول ساختن تکنولوژی مستقل.

· تقلید تکنولوژی پیشرفته توسط مطالعات و تحقیقات

· خرید تکنولوژی از کشورهای توسعه یافته

· کپی کردن تکنولوژی

رقابت:

رقابتی بودن فرایندی است که طی آن یک عنصر یا واحد مستقل تلاش می کند تا از حیث عملکرد از دیگری بهتر و بالاتر باشد، این عنصر می تواند یک فرد، شرکت یا یک کشور باشد. برای بقای رقابت در اقتصاد جهانی جدید، سازمان باید تکنیک های مدیریت دانش را به منظور نزدیک شدن به مشتری، بهبود فرایند های کسب و کار و بالا بردن ارزش سهام داران، بهینه کند. مهم ترین و بارزترین تفاوت بین دنیای امروز و دنیای دیروز، سرعت زیاد تغییر تکنولوژیک است.این سرعت با تغییر در دامنه کاربرد تکنولوژی تلفیق می گردد که رقابت جهانی را ایجاد می نماید. رقابت مفهومی است که با بهره وری تبیین می شود و زمانی تحقق می یابد که یک شرکت یا سازمان از نیروی انسانی، سرمایه و منابع طبیعی تحت اختیار خود برای پیشی گرفتن از سایر رقبا کمال استفاده را به عمل آورد.

از آنجاییکه هسته مرکزی اقتصاد رقابت است باید فاکتورها و عوامل رقابت دسته بندی و سازماندهی شوند تا بدین ترتیب بتوانیم اقتصاد جهانی را تجزیه و تحلیل کنیم . ما نمی توانیم تنها یک عامل مانند سرمایه گذاری با منابع انسانی را عامل توسعه اقتصادی بدانیم. رقابت بر پایه قیمت و کیفیت و نوآوری می باشد. نباید از رقابت ترسید یا نگران بود، چرا که زمینه های رشد و نجات ما در تجارت و صنعت در رقابت نهفته است. در محیط رقابتی بنگاه های اقتصادی برای بقای خود مجبور به نو آوری و خلاقیت و افزایش بهره وری می شوند. فضای انحصار و عدم رقابت هم بنگاه های اقتصادی را تنبل، فربه و نا بهره ور می سازد. برای داشتن صنعتی توسعه یافته باید فضای رقابتی مطلوبی ایجاد کرد. این محیط، محیط شفافی است که در آن شرکت ها نسبت به عملکرد خود پاسخگو هستند. البته رقابت اگر به صورت هدایت شده ای انجام نگیرد می تواند به اتلاف سرمایه و جنگ داخلی شرکت ها بیانجامد.

برخی ویژگیهای شرکت برتر در سطح جهانی:

· حداقل در یک بعد رقابتی از تمامی شرکت های موجود در زمینه کاری خود برتر باشد.

· دارای نرخ رشد و سود آوری بیشتری نسبت به رقبای خود باشد.

· در استخدام و حفظ بهترین افراد اهتمام ورزد.

· روی کارکنان بخش مهندسی خود سرمایه گذاری کرده و سعی در هرچه بیشتر تخصصی انجام دادن کارهای خود داشته باشد.

· قابلیت پاسخگویی سریع و ساخت یافته به تغییرات مداوم بازار را داشته باشد.

· بهبود همگام محصول و فرایند.

· دیدگاهش همواره بهبود مستمر باشد.

وظایف شرکت ها برای رقابتی شدن:

1. فرهنگی را ایجاد کنند که در آن ارزش تکنولوژی به عنوان یک سلاح رقابتی استراتژیک کاملا درک شود.

2. پویایی های فرایند نوآوری تکنولوژیک را درک کنند.

3. تغییرات تکنولوژیک را پیگیری، نظارت و پیش بینی کنند.

4. برای اجرای تکنولوژی جدید، نیروی کار مناسب را آماده کنند، آموزش بدهند و جذب کنند.

5. طراحی و اجرای یک ساختار سازمانی جهت اجرای موثر تغییرات تکنولوژیکی.

6. طراحی و اجرای یک سیستم پاداش مناسب برای تقدیر از کارکنان و مدیران.

باز بودن اقتصاد، دولت، بازار سرمایه، تکنولوژی، کیفیت و کمیت حمل و نقل، مدیریت، نیروی کار، موسسات و انستیتوها از عوامل موثر در رقابت پذیری جامعه می باشند.

نیروهای اساسی موثر در رقابت پذیری:

· قدرت چانه زنی مشتریان و تامین کنندگان.

· روش کار رقبای فعلی، تهدید رقبای جدید و محصولات یا خدمات جایگزین کالاهای جانشین.

جهانی سازی:

جهانی شدن به معنای حرکت سرمایه در سطح بین المللی است و مهمتر از آن بدین معناست که بسیاری از شرکت های بزرگ به صورت بین المللی عمل می کنند و می توانند سیستم خود را از کشوری به کشور دیگر ببرند. در اقتصاد نوین جهانی، چنانچه دولت ها بخواهند ثروت و قدرت هایشان افزایش یابد، باید وارد عرصه رقابت بین المللی شوند و سیاست هایشان را در جهت ارتقای توان رقابت جمعی شرکت های تحت حاکمیت خود و نیز کیفیت عوامل تولید در سرزمین هایشان سوق دهند. آزاد سازی و خصوصی سازی شاید عناصر راهبرد توسعه گرایانه دولت ها باشند. جهانی شدن از لحاظ اقتصادی به معنای ایجاد فرصت سرمایه گذاری، انتقال تکنولوژی، مشارکت و همکاری، تسهیم و مشارکت در بازار افزایش تجارت و رشد و توسعه اقتصادی است.

جهانی شدن عاملی برای تغییر است، این تغییر می تواند اقتصادی یا سیاسی یا فرهنگی باشد. در روند جهانی شدن باید خودمان را با دیگران مقایسه کنیم. قدر مطلق رشد مهم نیست بلکه آن چیزی که مهم است رتبه ما در اقتصاد جهانی است. باید واقعیتهایی از قبیل نرخ رشد جمعیت، نرخ بیکاری و نرخ سرمایه گذاری را با وضعیت جهانی مقایسه کنیم. ضرورت حضور و بقا در بازارهای رقابتی، به کارگیری سیاست های خصوصی سازی و تغییر شرایط اقتصادی از تولید مداری به مشتری مداری، توجه به رویکرد کاهش هزینه ها، را امری اجتناب نا پذیر کرده است.

یک شرکت تولیدی برای اینکه بتواند در سطح جهانی رقابت کند می باید یک سازمان در کلاس جهانی باشد. برای کلاس جهانی شدن، ضروری است که شرکت یک استراتژی تولید کارا طراحی کند. در مراحل اولیه طراحی و تولید تکنولوژی، رقابت روی تولید تکنولوژیهایی متمرکز می شود که سرانجام به سمت تکنولوژی های فرایندی تغییر خواهد کرد. هم زمان با بلوغ تکنولوژی، رقابت به شدت به سمت نوآوری های فرایندی و اجرای تکنولوژی مناسب و به خوبی هماهنگ شده و طرح های بازاریابی منسجم عمل می کند. می توان رهبری جهانی را فرایندی مشتمل بر تحول مستمر و عملکرد بهینه که پذیرای بهترین ایده ها از چهار گوشه جهان جهت تعالی و تکامل بشر، زندگی اجتماعی و سازمانی دانست.

جهانی شدن بازار و فرصت ها را ایجاد کرده است و در عین حال رقابت و تهدید های آن را نیز افزوده است. این بازی بزرگ بر توسعه تکنولوژی و نوآوری تاکید دارد. برای کسب امتیاز رقابتی، بسیاری از شرکت ها فعالیت خود را بر بهبود و پیشرفت محصول یا فرایند تکنولوژی یا بر هر دو متمرکز کرده اند. در گذر تاریخی تمدن بشری به جامعه فرا صنعتی، جهانی سازی به رغم مقاومت ملتها، پیش می راند و اندیشه های تولید جهانی و ورود به عرصه های جدید با هزینه هایی به مراتب کمتر و کیفیتی عالی در ظاهر نوید می دهد. جهانی شدن و پیشرفتهای تکنولوژیک، محیط بسیار پویایی را بوجود آورده است که نتیجه آن کاهش عمر محصول است. در نتیجه شرکت ها با بازارهای متغیری روبرو هستند که حرکت آن بسیار سریع است.

یکی از مهم ترین نگرانی ها این است که در موافقت نامه های تجارت جهانی توجهی به نحوه تولید کالا نشده است و بنابراین استفاده از کودکان، سو استفاده از محیط و سایر اقدامات نادرست در تولید صنعتی و نیمه صنعتی، به طور غیر مستقیم مورد حمایت مصرف کنندگان در کشور های پیشرفته قرار می گیرد.

مزایای جهانی شدن:

· مشتریان راحتتر خواهند بود( در کشورهای دیگر غریبه نیستند).

· در بازارها قدرت بیشتری دارید. چون شما را بیشتر و بهتر می شناسند.

· با تازه واردها بهتر می توانید به رقابت بپردازید.

· شرکت های جهانی چون بزرگ هستند در کنترل قیمت ها قوی تر و مسلط تر خواهند بود.

· تاثیر بیشتری روی توزیع کننده خود می گذارید.

· با جهانی بودن و همکاری داشتن، رقابت ها کاسته می شود. جهانی شدن روند جدیدی است که به بسیاری از شرکت ها قدرت می بخشد تا به زندگی خود ادامه دهند.

نتیجه گیری و پیشنهادات:

توسعه در مفهوم وسیع آن بدون ارتقا سطح تکنولوژی، امکان پذیر نیست. در این برهه از تاریخ مدیران با چالش های بزرگی مواجه هستند. روند جهانی شدن، که آثارآن در همه ابعاد کاری مشاهده می شود، شدت ونوع رقابت را دگرگون کرده است. مدیران امروز نتنها باید با محیط محلی خود آشنا باشند بلکه باید ظرافت ها ی کار در محیط های خارجی و مقابله با رقبای ناشناخته را نیز به خوبی بدانند. روند جهانی شدن ناشی از گسترش همه جانبه تکنولوژی است که توانسته است ضمن دگرگون کردن شکل صنایع، بر چگونگی رقابت میان آنها نیز تاثیر می گذارد. بنابراین دو نیروی جهانی شدن و تکنولوژی شکل جدیدی از رهبری را اقتضا می نمایند. بدیهی است مدیران باید از اعمال مدیریت تغییر در محیط های پویا احساس آرامش کنند و از چنان ظرفیتی برخوردار باشند که بتوانند با یک جهت گیری استراتژیک سازمان را به شکلی سازنده به طرف آینده هدایت نمایند.

برای انتخاب تکنولوژی نسخه واحدی برای همه کشورها وجود ندارد. برای پیشرفت و توسعه تکنولوژی باید از طریق اجزای آن اقدام کرد. هر کشوری ممکن است بتواند با تکیه بر همه و یا بعضی از اجزای تکنولوژی، راه توسعه را برای خود ترسیم کند. لذا ضروری است که قبل از هر گونه اقدامی، ارزیابی لازم صورت پذیرد.

ارتقا سطح تکنولوژی مستلزم رشد و ارتقا هماهنگ و سازگار همه اجزا آن است. اطلاعات به عنوان یکی از این اجزا دارای اهمیت خاصی است. زیرا عامل پیوند دهنده همه اجزا تکنولوژی است. فرایند تکنولوژی اعم از بررسی، انتخاب، انتقال، جذب، ارزشیابی و توسعه از آغاز تا به انتها نیازمند اطلاعات است. به خاطر داشته باشیم که تکنولوژی، خصلت سازمانی و کار گروهی دارد. پس شرط بعدی انتقال و جذب و یا خلق تکنولوژی، خلق و داشتن سازمانی مناسب برای هر تکنولوژی است. و معطوف به مدیریت و نیروی انسانی و تجهیزات می باشد.

ملاحظات در تبادل تکنولوژی:

· نسبت کار و سرمایه باید توجیه اقتصادی داشته باشد.

· میزان وابستگی بیرونی در تکنولوژی، حداقل باشد.

· به زیر ساخت های تکنولوژیکی کشور توجه شود.

· حد و تنوع سرمایه گذاری متناسب با بنیه اقتصادی ملی باشد.

· رقابت پذیری در زمینه های مشخص مورد نظر قرار گیرد.

· ساده سازی محصول و فرایند مورد توجه قرار گیرد.

· ارتقا کیفیت محصول و سهولت توسعه محصول مد نظر قرار گیرد.

· پاسخگویی به نیازهای اصلی مردم کشور گیرنده.

· در دسترس بودن منابع در کشور گیرنده.

· حفاظت از محیط زیست.

· ارتقای کیفیت زندگی

· ایجاد فرصت کار و درامد برای مردم منطقه.

· ایجاد ارتباط لازم میان مراکز پژوهشی و دانشگاهی با صنعت.

· توسعه بانک های اطلاعاتی مورد نیاز و حذف قواعد دست و پا گیر اداری آنها.

· اعطای تسهیلات بانکی به مراکز تحقیقاتی و ایجاد صندوق های حمایتی مالی برای محققان.

حیات و بقای شرکت ها در دستیابی به بازار های جهانی است و این ضرورت تلاش دو چندان را توسط شرکت ها بویژه شرکت های کسب و کار ایرانی طلب می کند. شرکت های ایرانی بایستی با چالش درآوردن وضع موجود خود، به استقبال مشتریانی پیچیده از سراسر جهان رفته، آنان را در ایجاد فرهنگی مشترک شریک سازند. باور توانایی حضور در رقابتی جهانی و کسب بازار های بین المللی زیر ساخت فرهنگی شرکت های ما بایستی باشد. این اعتماد و اقتدار جز در سایه نیروی انسانی فرهیخته، دانش پذیر و خردمند تحقق نخواهد یافت که ایران مملو از این توانمندی و ضرورت تاریخی است. پس باور کنیم که می توانیم جهانی شویم.

منابع:

1.Henry Chesbrough| Beyond high tech: early adopters of open innovation in other industries|2006

2. Alice M. Sapienza| From the inside: scientists’ own experience of good (and bad) management|2005

3. Donald Patton| The spatial con.guration of the entrepreneurial support network for the semiconductor industry 2005

4. Jon Sigurdson| Industry and policy perspectives: technological superpower China?2005

5. Valerie Bannert and Hugo Tschirky| Integration planning for

technology intensive acquisitions|2004

6. Wayne G. Bremser and Noah P. Barsky| Utilizing the balanced scorecard

for R&D performance measurement|2004

7. Oliver Gassmann| Trends and determinants of managing virtual R&D teams |2003

8.tzvi raz|risk management| project success and technological uncertainty|2003

9. Gloria Barczak |Team member experiences in new product development: views from the trenches|2002

10. Eckhard Lichtenthaler| Third generation management of

technology intelligence processes|2002

11. باطنی محمود ، انتخاب تکنولوژی مناسب در کشور های در حال توسعه، نشریه تدبیر، شماره 108،1379.

12. حسینی سید عباس ، چگونه جهانی شویم، نشریه تدبیر، شماره113 ،1380.

13. خلیل طارق ، مدیریت تکنولوژی رمز موفقیت در رقابت و خلق ثروت، ترجمه: سید محمد اعرابی و داوود ایزدی، دفتر پژوهشهای فرهنگی،1383.

14. احمدی علیرضا ، مدیریت تحقیق تا توسعه تکنولوژی، انتشارات دانشگاه آزاد،1377.

15. شفیعی مسعود ، راهبرد ملی توسعه، انتشارات کتاب خانه صدر،1380.

16. شبلی خالد ، مدیریت تحقیق و توسعه، سازمان مدیریت صنعتی، 1375.

17. ارگاس هنری ، بررسی تطبیقی سیاستهای کلان تکنولوژی، ترجمه مهرداد تقوی و عقیل ملکی فر، موسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی،1377.

18. براون ارنست ، ارزیابی و پیش بینی تکنولوژی، ترجمه علیرضا بوشهری، عقیل ملکی فر، موسسه مطالعات راهبردی آینده،1382.

آخرین مقاله ها

بررسی عوامل فردی و سازمانی تاثیرگذار برمیزان خشنودی شغلی کارکنان سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه

تهیه، اعتبارسنجی و تدوین فرایند اجرای پرسشنامههای ارزیابی عملکرد مدیران

نقش مهارتهای ارتباطی فردی در استقرار سیستمهای مدیریت کیفیت جامع

آموزش ترکیبی Blen

اولین مرکز جامع خدمات کاربردی فناوری اطلاعات روستایی- روستای قرن آباد

TRIZ تئوری حل مسئله به روش ابداعی

سیستم نگهداری و تعمیرات بهبود